Siria-Libano kanpaina

Siria-Libano kanpaina
Bigarren Mundu Gerra
Mediterraneoko eta Ekialde Hurbileko frontea
Australiako tropak Sidongo gazteluan, 1941eko uztailean
Data	1941eko ekainaren 8tik uztailaren 14ra
Lekua	Siria eta Libano
Emaitza	Britainiar Inperioaren garaipena
Lurralde-aldaketak	Siria eta Libano Frantzia Askearen esku geratu ziren.
Gudulariak
Erresuma Batua  Britainiar Raj Asiriar Errekrutak Palestinako Britainiar Mandatua Transjordaniako Emirerria  Australia  Frantzia Txekoslovakia Vichyko Frantzia Siria Libano Hirugarren Reicha
Buruzagiak
Archibald Wavell Henry Wilson John Lavarack Paul Legentilhomme Henri Dentz
Indarra
~34.000 tropa 18.000 9.000 5.000 2.000 280+ 50+ hegazkin hegazkin-ontzi 1 5 gurutze-ontzis 8 suntsitzaile Vichyko Frantzia: ~35.000 tropa 8.000 25.000 90 tanke 289 hegazkin 2 Guépard klaseko suntsitziale 3 itsaspeko Luftwaffe alemaniarra: Gutxienez 10 bonbaketari[1]
Galerak
c. 4.652 Australia: 1.552 Frantzia askea: c. 1.300 Brtai eta Indiarrak: 1.800, 1.200 POW, 3.150 zauritu 41 hegazkin[2] Vichyko Frantzia: 6.352 (Vichyren arabera) 8.912 (Britainiarren arabera) 179 hegazkin Itsaspeko 1 5.668 defektore Alemania: 4 hegazkin[1]

Siria-Libano kanpaina, Exporter Operazioa izenez ere ezaguna, Britainiar Inperioko indarrek, Bigarren Mundu Gerran 1941eko ekainean eta uztailean egindako Siria eta Libanoren inbasioa izan zen (orduan Vichyko Frantziak kontrolatua).

1941eko apirilaren 1ean, estatu-kolpea izan zen Iraken, eta Irakeko Erresuma nazionalista irakiarren kontrolpean geratu zen, Rashid Aliren zuzendaritzapean. Gobernu hark laguntza eskatu zien Italia Faxistari eta Alemania Naziari. Anglo-irakiar gerrak (1941eko maiatzaren 2tik 31ra) Aliren erregimena eraistera eta gobernu britaniar-zale bat jartzea lortu zuen. Gatazka horretan, Vichyko ordezkari nagusiak, François Darlan almiranteak, Iraken britainiarren aurkako erasoetarako hegazkin alemanek Vichyko Gobernuak Sirian zituen aerodromoak erabiltzeko baimena eman zuen.^[3] Britainiarrek Siria eta Libano inbaditu zituzten ekainean, Ardatzeko potentziek Vichyk kontrolatutako Siriako Errepublika eta Libano frantsesak erabil ez zitzaten Egiptoren aurkako erasoen oinarri gisa. Inbasioren beldurra nabaria zen Ardatzak Greziako batailan (1941eko apirilaren 6tik 30era) eta Kretako guduan (maiatzaren 1etik 20ra) lortutako garaipenen ostean. Mendebaldeko Basamortuaren Kanpainan (1940 – 1943), Afrikako iparraldean, britainiarrak Battleaxe Operazioa prestatzen ari ziren Tobrukeko setioa arintzeko, eta Ekialdeko Afrikako Kanpainan ere borrokatzen ari ziren (1940ko ekainaren 10etik 1941eko azaroaren 27ra) Etiopian eta Eritrean.

Frantsesek gogor defendatu zuten Siria, baina uztailaren 10ean, 21. Brigada Australiarra Beiruten sartzear zegoenean, frantsesek armistizio bat bilatu zuten. Uztailaren 12ko gauerdia baino minutu bat geroago, su-etena jarri zen indarrean, eta kanpaina amaitu zen.^[4] Saint Jean d'Acre Armistizioa (Akreko Konbentzioa) uztailaren 14an sinatu zen, Sidney Smith kuartelean, hiriaren kanpoaldean. Entregak egiten ari ziren bitartean, Time aldizkariak Siria-Libano kanpaina "ikuskizun misto" gisa aipatu zuen, eta gaur arteko kanpaina nahiko ezezaguna da, parte hartu zuten herrialdeetan ere.

1. ↑ ^{a b} Sutherland & Canwell (2011), pp. 53–67.
2. ↑ Sutherland & Canwell (2011), p. 91.
3. ↑ Sutherland & Canwell (2011), p. 34.
4. ↑ Playfair (2004), pp. 221, 335–337.